Zwykle mówi się „wielka miłość”. Natomiast rzadko powiada się „długa miłość”. Jednakże z tym powiedzeniem powiązana została tragiczna w skutkach historia. Otóż pewien młodzieniec ze Starego Paczkowa zakochał się w dziewczynie z pobliskiego Ściborza. Jego rodzice sprzeciwiali się temu związkowi, a nawet wyśmiewali zakochanych i zdarzało się, że publicznie odradzali tym młodym zawarcie małżeństwa. Jednak niechęć rodziców nic nie przyniosła, bo młodzi poza sobą nie widzieli świata i z miłości, jak sami mówili, uczyniliby wszystko. Gdy to owi rodzice usłyszeli, postanowili wstrząsnąć młodymi i zakpić z nich. Rzekomo przestali się oni sprzeciwiać się zakochanym. Postawili jeden warunek. Wyznaczono młodym zadanie do wykonania. Mieli stanąć na krańcach swoich wiosek i podążając ku sobie kosić trawę, aż do zmroku. W ten sposób powinni spotkać się, aby otrzymać pozwolenie na ślub. Był to oczywiście, okrutny warunek, a wręcz nie możliwy do spełnienia. Zakochani jednak cały dzień kosili trawę. Gdy zbliżał się wieczór skończyli swoją ciężką pracę. Wtedy z radości, że mogą się pobrać, objęli się i ze zmęczenia upadli na ziemię. W tym momencie ich serca przestały bić - wycieńczająca praca była ceną, jaką zapłacili za swoją miłość. O tego czasu odcinek drogi między Starym Paczkowem, a Ściborzem nazywano „Długą Miłością”.

Post scriptum
Ta pozornie naiwna legenda, w rzeczywistości kryje w sobie pewne symbole kulturowe, a mianowicie chodzi o symbol siana i sianokosów. Siano kojarzono kiedyś z bezowocną pracą, a nawet z głupotą (dotychczas potocznie mówi się: „Masz siano w głowie”). Jak bardzo bogaty w znaczenie jest ten motyw w europejskiej kulturze potwierdzają różne dzieła
literatury i sztuki, jak np. słynny obraz Petera Breugela pt. „Sianokosy”.

Stary Paczków to jeden z najcenniejszych przykładów starej wiejskiej zabudowy w województwie Opolskim. Jest to wieś położona wzdłuż jednego traktu, o gęstej zabudowie po obu jego stronach. W wielu jego fragmentach zachowała się do dziś zabytkowa kostka brukowa. Odwiedzając to urokliwe miejsce warto odwiedzić również XX-wieczny kościół, gdzie znajduje się wyjątkowy ołtarz, którego autorstwo przypisywane jest samemu Witowi Stwoszowi.